Vandaag komt in de imposante Sixtijnse Kapel het conclaaf voor de eerste keer bijeen om een nieuwe paus te kiezen. De film ‘The Conclave’ heb ik gemist maar kan ik ter ontspanning misschien na de campagne nog bekijken. Tussentijds volg ik zoals velen vanop afstand de opvolging van paus Franciscus. Witte rook hebben we intussen al aan de UGent gezien: ik ben heel blij voor mijn collega-arts Petra De Sutter. Binnenkort zien we dus normaal gezien ook witte rook in Rome. En in Leuven natuurlijk.
Wat mij opvalt, is dat de kardinalen alleen uit eigen rang een nieuwe paus kiezen. En dat sommigen dat systeem blijkbaar ook geschikt vinden voor een universiteit. Hoe kan je anders het argument begrijpen dat je eerst vicerector moet geweest zijn om voldoende beleidservaring te hebben om rector te kunnen worden? Wie dus op een voorstander van zo’n systeem stemt, zegt tegelijk dat de volgende rector uit het nieuwe team van vicerectoren moet komen. Je voelt het meteen: die redenering houdt weinig steek.
Beleidservaring is natuurlijk belangrijk. Voor alle duidelijkheid: die beleidservaring heb ik. Van 2017 tot 2022 maakte ik deel uit van het Bestuurscomité van UZ Leuven. Twee keer ben ik door mijn collega’s verkozen als departementsvoorzitter en sinds 2020 ben ik onderzoekscoördinator van de Groep Biomedische Wetenschappen. Daarnaast was ik president van de European Crohn and Colitis Organisation en van de Belgische IBD Research & Development Group.
Maar beleidservaring alleen is niet genoeg om een goede rector te zijn. Je moet de universiteit extern kunnen representeren en haar belangen verdedigen. Tegelijk moet je intern een team aansturen en durven delegeren. Ten slotte moet je een heldere visie hebben over de toekomst van KU Leuven maar ook aandacht hebben voor de menselijke kant. Per slot van rekening maken we samen – alle geledingen: studenten, ABAP, ATP en ZAP – onze universiteit.
Een democratisch systeem waarbij beleidsmakers zich aan kiezers presenteren, moeten we koesteren. Buitenlandse collega’s trekken soms hoge ogen wanneer ze horen dat aan KU Leuven de rector rechtstreeks verkozen wordt. En niet via een conclaaf. Leuven is Rome immers niet.